Kilka słów o tzw. „leasingu pracowniczym”

Leasing pracowniczy stanowi pojęcie coraz częściej używane w obrocie gospodarczym. Należy  jednak pamiętać, że nie jest to pojęcie prawne, a obowiązujące regulacje nie zawierają jego legalnej  definicji. Warto zatem wyjaśnić czym w praktyce jest leasing pracowniczy.

W skrócie można powiedzieć, że z leasingiem pracowniczym mamy do czynienia wówczas, gdy pracodawca zatrudniający określone osoby, kieruje je do świadczenia pracy na rzecz innych podmiotów, zazwyczaj swoich klientów, którzy w danym czasie zgłaszają takie zapotrzebowanie.

Z uwagi na pewne podobieństwa leasing pracowniczy można przyrównać do instytucji pracy tymczasowej, w ramach której podmioty mające status agencji pracy tymczasowej zatrudniają pracowników tymczasowych, a następnie kierują ich do pracy na rzecz tzw. pracodawców użytkowników, tj. podmiotów, które wyznaczają skierowanym pracownikom zakres zadań oraz kontrolują ich wykonanie.

Korzystanie z możliwości, jakie daje zatrudnienie tymczasowe jest jednak ograniczone, albowiem jak podkreślono powyżej, działalność w tym zakresie prowadzą podmioty będące agencjami pracy tymczasowej. Czy zatem pracodawca niebędący agencją pracy tymczasowej może skorzystać z leasingu pracowniczego i skierować swojego pracownika do pracy u innego pracodawcy? Tego rodzaju możliwość przewiduje art. 174¹ Kodeksu pracy i wydaje się, że właśnie ten przepis należy traktować jako podstawę prawną leasingu pracowniczego.

Wspomniany przepis zakłada, że pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu bezpłatnego na czas niezbędny do wykonywania przez tego pracownika pracy u innego pracodawcy. Udzielnie urlopu bezpłatnego w celu skierowania pracownika do pracy u innego pracodawcy wymaga zgody pracownika wyrażonej w formie pisemnej. Zatem pracownik musi zgodzić się zarówno na udzielenie urlopu bezpłatnego, jak również na skierowanie.

Ponadto tego rodzaju „wynajęcie” pracownika wymaga zawarcia przez obu pracodawców stosownego porozumienia, które poza innymi aspektami powinno przede wszystkim określać okres, w którym pracownik ma świadczyć pracę u innego pracodawcy.

Należy przyjąć, iż świadczenie pracy u innego pracodawcy odbywa się na podstawie zawartej z nim umowy o pracę, której okres winien odpowiadać urlopowi bezpłatnemu. Zatem w praktyce w tym wypadku będziemy mieli do czynienia z umową zawieraną na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy.

Omawianej instytucji nie należy mylić z praktyką polegającą na czasowym oddelegowaniu pracownika do świadczenia pracy w miejscu, w którym dany podmiot będący z reguły kontrahentem pracodawcy prowadzi swoją działalność. W takim bowiem wypadku oddelegowywany pracownik nie nawiązuje stosunku pracy z podmiotem, od którego został oddelegowany, a oddelegowanie odbywa się na podstawie wypowiedzenia lub porozumienia zmieniającego określającego miejsce wykonywania pracy.

Piotr Stolarczyk
Radca prawny